Een van de grootste uitdagingen waar de textielindustrie vandaag de dag voor staat, is het verminderen van haar impact op het milieu. Dit heeft vooral te maken met afvalverwerking. Elk jaar wordt in Wallonië 35.000 ton post-consumer textiel ingezameld. Momenteel kan slechts 5 tot 10% van deze kleding hergebruikt en doorverkocht worden in tweedehandswinkels. De rest wordt verbrand, geëxporteerd of gebruikt in toepassingen met een lage toegevoegde waarde.

Deze situatie is problematisch. Verwijdering kost geld (bijvoorbeeld €120/T voor verbranding), steeds meer landen sluiten hun grenzen voor dit soort export en deze oplossingen produceren CO₂.

Bovendien moet elke EU-lidstaat vanaf 2025 textiel apart inzamelen. Hierdoor zal de hoeveelheid te verwerken textiel toenemen (met een factor van ongeveer 3), terwijl de kwaliteit afneemt. Het recyclen van textiel tot textiel zou een oplossing zijn, omdat het natuurlijke hulpbronnen zou besparen en tegelijkertijd het energieverbruik en de CO₂-uitstoot zou verminderen. Op dit moment wordt echter slechts 1% van het ingezamelde textiel gerecycled tot nieuwe kleding. Het blijft een uitdaging om textiel op industriële schaal te recyclen, niet in de laatste plaats vanwege de aanwezigheid van diverse garnituren zoals ritsen en knopen. Deze materialen moeten verwijderd worden voor de recyclagefase.

Het doel van dit project is om een proces te ontwikkelen voor de detectie en geautomatiseerde verwijdering van deze garnituren.

Daarom wil het DESEPTEX-project een innovatief proces ontwikkelen voor de detectie en scheiding van fournituren uit post-consumer textiel, in het bijzonder knopen, ritsen en prints.

Coördinator: Centexbel
Partner: Sirris

Win4Collective, Waals Gewest